دفاع پروپزال دُکی

من الان تهرانم و این پست در پایتخت نوشته می شود.

دُکی الان رفته امتحان... براش آرزوی موفقیت دارم.

و اما دفاعیه دُکـــــــــــــــــــــی...

4:30 قرار بود دفاعیه شروع بشه که ما 3 دانشگاه بودیم... تا ساعت 3:45 دُکی با دوستاش یه کم رو پاورپوینت ها کار کردن و رفتیم سالن سمینار... تا 4 همه چیز حاضر بود و پذیرایی را هم روی میز چیده بودیم... دوستاش خیلی کمکش کردن و همه چیز مرتب برگزار شد... ارائه ساعت 4:45 با تاخیر شروع شد... نوبت نظر داورا که رسید... یکیشون همین جوری نه گذاشت و نه برداشت... گفت... یه جوری ارائه دادی که انگار هیچ ایده ی جدیدی نداری و فقط پراکنده از این ور اون ور یه چیزایی خوندی... (این رو که گفت من دلم هوری ریخت... گفتم یعنی همه چیز تمومه و باید جلسه دوباره برگزار بشه... ولی من بیشتر از اینا به دُکی اعتماد داشتم)... داور دیگه ای گفت... نه... من با آقای دُکی قبلا صحبت کردم و می دونم که چه ایده ی بزرگی دارن... شروع کرد چند تا سوال پشت سر هم پرسید و دُکی هم عین بلبل توضیح داد... سوال ها داشتن پشت سر هم از داورای مختلف(5 تا بودن) مطرح می شدن و بی جواب نمی موندن... طوری که خود داورا شروع کردن به تشویق دُکی و همون داوری که اولش اعتراض کرده بود... خودش اعتراف کرد که کاره دُکی خیلی درسته و خیلی مسلط دفاع می کنه... آخر دفاع هم همه رفتن بیرون و داورا تنهایی راجع به پروپزال دُکی تصمیم گرفتن... خیلی لحظه ی پر استرسی بود... ولی خوشتختانه همشون راضی بودن و موقع خداحافظی از دُکی به خاطر دفاع قوی که داشت تشکر کردن

من خیلی سرخوش بودم و بهش افتخار می کردم... خیلی عـــــــــــــالی شد... خدا جون شکرت

تازه یکی از داور ها مترجم معروف کتاب رشته ی من بود که با دیدنش خیلی ذوق کردن

از اون استاد فراریمون هم به خاطر فرارش تشکر می کنم که باعث شد من بتونم بیام دفاع دُکی