بدرقه دختر دایی و پسر خاله

امروز صبح واسه خودم ول بودم و زیاد برام مفید نبود... خوب چی کار کنم که حوصله درس خوندن نداشتم... ظهر هم عین بی انگیزه ها که از زندگی ناامید می شن... گرفتم 3 ساعت تمام خوابیدم... تا اینکه عذاب وجدان اومد سراغم که... آخه الیا جان... تو این همه کار داری و یک امتحان سخت در انتظارته... اون وقت گرفتی خوابیدی؟... بالاخره با ناز و عشوه مامی بیدارم کرد و چایی بعد از ظهر را سه تایی(من و بابا و مامی) خوردیم... بعدش من رفتم سراغ درس که شاید بتونم تنبلی صبح را جبران کنم... بدک نشد... یه چند صفحه ای خوندم... ولی بیشتر از این می تونستم بخونم.

بعد شام هم رفتیم خونه دایی برا بدرقه دختردایی و همسرش که پسر خالم می شه(همونایی که عقدشون بود)... فردا می رن مالزی... دو تاشون هم اون جا دکتری می خونند... مامانش که زنداییم می شه... به خاطر رفتن دخترش خیلی پکر بود... نــــــــــازی...دلم واسش سوخت... تازه اون یه دختر دیگه تو خونه داره و پسرش هم طبقه پایینشون زندگی می کنه... بیچاره مامی من چی کار می کنه؟... اَه...اصلا دوست ندارم به این چیزا فکر کنم. انشاا.. که همه چیز خوب می شه.

امروز من و دُکی هی دلمون واسه همدیگه تنگ می شد و به هم زنگ می زدیم و لاو می ترکوندیم... ولی از اون جهت که لاو ترکوندن های ما هم بدون شیطنت نمی شه... کم مونده بود اون وسط دعوامون هم بشه... این دوران نامزدی هم واسه خودش دلتنگی ها و هیجاناتی داره ها

دیره دیگه... برم بخوابم... شب به خیــــــــــــــــر